Danas su hrvatski mediji javili da je u Zagrebu preminula Milka Babović u 93.godini života.Za one mlađe,kojima ovo ime je manje poznato ili posve nepoznato,evo šta piše u enciklopediji hrvatskog leksikografskog zavoda Miroslav Krleža:Bila je dugogodišnja reprezentativka Jugoslavije u disciplinama sprinta (100m),trkama na 80m  sa preponama i u štafetama,višestruka reprezentativka i rekorderka Jugoslavije,pobjednica na svetskim studentskim prvenstvima svijeta 1953. i 1957.godine u trci na 80m sa preponama.Sportskim novinarstvom se bavi od 1949.godine.Posebno je ostala zapažena u prenosima i komentarima prateći takmičenja velikih svjetskih zvijezda  na ledu.Dodajmo,da je dva puta birana za najboljeg sportistu SFRJ.

Ova ponosita Crnogorka je rođena u Skoplju 27.XI.1928.godine.Njen otac Vidak Babović,rođen je u Đulićima kod Andrijevice.U vrijeme kraljevine SHS Vidak će ka oficir dobiti službovanje u Makedoniji,zatim Bosni i Hercegovini,.. Milki će, još kao djevojčici, otac Vidak,baba i đed trajno urezani u sjećanja običaje i tradiciju svojih predaka,što je ova dična Crnogorka (kako je sebe smatrala)  uvijek rado isticala.Za čitav polimski kraj  ona će ostati pored nespornih velikih sportskih rezultata i profesionalnog rada,svetionik velikog patriotizma i ljubavi prema svom rodnim Đulićima i Crnoj Gori.

    Radi sjećanja na Milku Babović,čitaocima ovog portala prenosimo njen tekst objavljen u TV Novostima,a preuzet iz Crnogorskog glasnika,br.57 iz 2009.godine u Zagrebu. Continue reading →

  Autor: Radojko Đuričanin(*)

Prije neku godinu pojavila se knjiga “Velički velikomučenici”, štampana u Srbiji, čiji je autor Veličanin Stanko Paunović, koji je radio i živi u Srbiji. Knjiga je obimna i bez literalne vrijednosti, ali sadrži dosta podataka potrebnih za pisanje istorije Velike i Veličana. Na početku knjige dat je, pod naslovom “Pohvala Paunovom Peru”, tekst-govor izvjesnog Rada Živkovića, novinara, pisca i kolumniste iz Beograda, rodom iz Šekulara, koji je održan na promociji knjige. Tom prilikom on je, pored drugog govorio i o pokolju u Velici 28. jula 1944. godine. Pažnju mi je odmah skrenula rečnica: “Nema toga u Velici ko je rođen i nema toga ko će se roditi, a da ne sazna makar delić velike tragedije iz jula 1944. godine, događaja, koji je zavio u crno i genetski osakatio na dugi niz godina jedno srpsko pleme i stavio ga na sveukupnu stradalničku listu, listu koja nedvosmisleno pokazuje da je nad Srbima izvršen jedan od najvećih masovnih zločina na tlu Evrope”.

Continue reading →

                                                                                                                                          Autor: Radojko Đuričanin[1]

Kako sam često razmišljao o veličkoj pogibiji mojih najmilijih uvijek mi se činilo da je prvi pucanj u pokolju, bar što se tiče Donje Velike bio kod kuće Androve. Na to me upućivalo nekoliko sitnih činjenica. Čuo sam tada da je u Velici od četnika bila velika propaganda da porodice tokom odstupanja Njemaca treba da ostanu u kućama gdje im se ništa neće dogoditi. Njemački vojnik koji je izvršio ubistva kod Androve kuće uz psovku: “Kuda bježite, p… vam materina” prethodno je morao proći pored kuće Simonović Janka koja se nalazila ispod njive Androve pored puta, ali radi ubistva nije ušao unutra već je skrenuo prema našoj kući uz sokak pored jednog žbuna drijena i u voćnjaku Stamatović pucao iz automata na grupu žena i djevojaka.

Continue reading →

  Autor: Radojko Đuričanin[1]

Tokom NOB-e u partizanima je poginulo 56 Veličana.Zbog svega toga je i četnički komandant Labović na Čakoru uz psovku 52 uhapšena Veličanina prijetio likvidacijom i paljenjem kuća,govoreći da su se “udružili sa komunističkim bandama".To se poklapa sa njemačkim izvještajem o saradnji Veličana i komunista Continue reading →