Piše:Marko Jokić  

Naziv naselja Murina nastao je najvjerovatnije početkom XVIII vijeka.U dostupnim dokumentima prije ovog perioda ime naselja se ne pominje.Ime Murina ne nalazimo u Banjskim i Dečanskim hrisovuljama,niti se pominje u drugim dostupnim dokumentima prije početka XVIII vijeka.U popisu stanovništva u Skadarskom sandžakatu od 1485.godine nema pomena ovog naselja,niti je ovaj topomin zapisan u putopisu Evlije Čelebije ili Maria Bolice,koji su dolinom Lima proputovali početkom XVII vijeka.Neutemeljenaja (ili bolje reći potpuno netačna) su tvrđenja nekih veličkih hroničara da Mario (Marin ili Marijan) Bolica u svojim zapisima pominje selo Velika niti broj stanovnika ovog naselja.

Continue reading →

    Piše:Marko Jokić  

     Velički učitelj Špiro Srzentić u Glasu Crnogorca 1892.godine[1] izvještava o problemu oko ispaše stoke veličkih stočara na području Čakora.U dopisu Srzentić konstatuje da se stoka može kretati na ispaši samo do granice koju je utvrdila crnogorsko-otomanska komisija.Zbog problema ispaše i otimanja stoke je upravo 1892.godine izašla i komisija vlade Crne Gore da zajedno sa carsko-otomanskom komisijom utiče na uspostavljanje mira na granici.Prema pisanju Srzentića “s naše strane,vladanju naših vojnika pograničnih ne bi imao ni najmanju stvar primijetiti,a što se tiče s Turske strane to je sasvim različito”.U tekstu se posebno potencira “rđavo ponašanje” vojnika turskih podanika.Pri tom konstatuje da takvim ponašanjem turskih podanika iz Rugove se “mogu rđave posledice navući”.Istina,s jedne i druge strane su prema raznim pisanim tragovima vršeni upadi preko granice s ciljem otimanja stoke.Uobičajeno je bilo da su jedna ili druga strana energično odbijale da priznaju učešće u takvim ekscesima.Nekada su jedni i drugi upućivali zvanične žalbe o upadima i pljački stoke,ali bi se kasnije ukradena stoka ipak ”nekako” pronašla na njihovoj teritoriji.Iz pisanih svjedočenja se da zapaziti  da je nakon žestokih reakcija sa Cetinja prema Veličanima ili Porte prema svojim podanicima stoka stizala do vlasnika na nepoznat način.Turski podanici-Rugovci su svakako imali razloge da izmišljaju upade Veličana sa stokom na prostor Bjeluhe,kao bi držali nategnutu situaciju oko razgraničenja,jer je Bjeluha sa okolinom ostala u Turskoj teritoriji,odnosno kao ljetnja ispaša rugovskih stočara.

Continue reading →

• Podgorica,22.jula 2021.
• Iako se očekivalo da će ceremonija otvaranja graničnog prelaza Grabom,na putu Podgorica-Gusinje biti 29.07. ipak se svečanost neće obaviti prema ranije najavljenom terminu.Prema pouzdanoj informaciji do koje je došao ovaj portal termin otvaranja je usaglašen sa albanskom stranom i utvrđen za 3.avgust.Moguće da je albanska strana bila u ranije preuzetim obavezama,te je ranije nagoviješteni termin morao biti pomjeren.Međutim,ne isključuje se da je možda crnogorska strana tražila pomjeranje termina otvaranja zbog eventualne zauzetosti premijera ili još uvijek nezavršenih poslova oko stavljanja u funkciju pomenutog prelaza.
• Svakako,najbitnije je u svemu da će dugoočekivani granični prelaz od trećeg avgusta omogućiti stanovnicima gornjeg Polimlja da znatno skrate putovanje do Podgorice.
• Prema poslednjim informacijama koje su kasno večeras potvrđene ovom portalu saznajemo da je ipak crnogorska strana pomjerila otvaranje prelaza za 3.08.,iako su sve pripreme i opremanje objekta obavljene i prelaz je osposobljen za funkcionalnu upotrebu.Otvaranju će prisustvovati premijeri Crne Gore i Albanije,kao i ministri policije pomenutih država.Razlog pomjeranja termina sa 29.07 na 3.08.2021.je najvjerovatnije zbog zauzetosti crnogorskog premijera upravo 29.jula.
• Prema postignutom dogovoru će otvaranje prelaza biti u 13 sati.

Prema pouzdanim informacijama do kojih je došao ovaj portal, granični prelaz Grabom na putu Podgorica-Gusinje preko Albanije će biti otvoren 29.jula 2021.godine.Radovi na putu Podgorica-Grabom u dužini 17,3 km su finalizovani još krajem marta 2021.godine,dok je objekat graničnog prelaza sagrađen 2017.godine.Ovaj putni pravac skraćuje putovanje od Podgorice do Gusinja za nekih 25 kilometara u odnosu na putni pravac Podgorica-Božaj-Gusinje.Otvaranjem ovog prelaza će biti izjegnute gužve koje su bile prisutne u ljetnjim mjesecima na Graničnom prelazu Božaj.Dužina puta od Podgorice(naselja Konik) do Gusinja,novim putnim pravcem je oko 65 kilometara.Novi dio puta i granični novootvoreni prelaz Grabom će biti od velikog značaja za stanovnike gornjeg Polimlja.Put od Podgorice do Gusinja ima dvije trake,sa ukupnom širinom 6,20 metara.Posebna karakteristika na ovom putnom pravcu je odvijanje saobraćaja sa izuzetno tolerantnom frekvencijom.Ovim putnim pravcem ne mogu saobraćati kamioni i autobusi,što doprinosi većoj sigurnosti i bržem kretanju sa više bezbjednosti učesnicima saobraćaja.Dugoočekivana realizacija ideje o završetku ovog puta je konačno finalizovana.    

Razgraničenje Velike od Čakora do Vaganice   Piše:Marko Jokić  

     Nakon poslednjih sukoba kod Velike,Pepića i Murine koji su  se dogodili 8.januara 1880.godine(po novom kalendaru) će nastati „mirnije“ razdoblje u ovim krajevima.Iako se ne bilježe  sukobi većih razmjera,prisutne su čarke,ubustva,otimanja stoke u graničnim oblastima od Ivanpolja,do Ječmišta,Čakora,Vaganice,Mokre,...Kod stanovništva Velike (i okolnih sela) se i dalje osjeća nesigurnost i strah od novih upada otomanskih podanika iz pravca Rugove,Meteha,Plava,Novšića,...Neke horde pljačkaša će predvoditi i hrišćani iz Meteha i okolnih sela.Po sačuvanim dokumentima Veličani su takođe bili vrlo aktivni,upadajući u pogranične turske teritorije sa ciljem otimanja stoke.Po narativima Veličana i Šekularaca otimanje stoke u graničnim pojasevima je bila i „specijalnost“ Vasojevića,koji su upade na tursku teritoriju pripisivali Šekularcima i Veličanima,te su time stanovništvu ovih sela usložnjavali život na tom nemirnom prostoru.

   Crna Gora je nastavila diplomatsku aktivnost na realizaciji Berlinskog sporazuma,ali Plavsko-gusinjsku oblast je konačno izgubila u novembru 1880.godine,kada su joj velike sile učinile uslugu da se kao kompezacija ustupi Bar i Ulcinj sa okolinom.Velike sile su ovoga puta demonstrirale svoju snagu dovodeći flotu pri samoj obali Ulcinja,kako bi onemogućili svaku opstrukciju Porte oko pripajanja Bara i Ulcinja Crnoj Gori.Nakon realizacije ove nove nagodbe izvršena je izmjena Berlinskog sporazuma,čime su konačno Plav i Gusinje ostali van teritorija Crne Gore.Plan Vasojevića da nasele svoje stanovništvo u ovu plodnu kotlinu je propao.Novi pokušaj će se napraviti kasnije,1912-1913.godine,kada će ova oblast konačno ući u sastav crnogorske države,ali plan Vasojevića o naseljavanju ovog prostora se ipak neće realizovati.Izuzetno malo stanovnika iz Vasojevića i drugih djelova Crne Gore je naseljeno nakon 1912.godine na prostore oko Plava i Gusinja.

Continue reading →

Bojevi kod Velike,Pepića i Murine

Piše:Marko Jokić

 

     Boj na Novšiću je bez sumnje bio veliki politički udarac za Crnu Goru.Nesumnjivo je crnogorska vlast tada previše potcijenila ulogu i značaj Albanske lige,te samim tim i imala potcjenjivački odnos prema vojnoj snazi tadašnjih protivnika.Ovakav odnos Crnogoraca prema Ligi je zapazio i zastupnik Temelea na Cetinju Kućanski,koji je bio obaviješten od turskog poslanika na Cetinju „da Crnogorci isuviše potcjenjuju Albansku ligu“[1].No,iako je crnogorska vojska u boju na Novšiću pretrpjela poraz,nije se mirila sa postojećim stanjem,već je ponovo počela pripreme za novu mobilizaciju,suočena sa veoma lošim vremenskim uslovima,nedostatkom hrane i smještaja za anvgažovanje velikog broja vojnika u pograničnoj oblasti prema spornoj Plavsko-Gusinjskoj kotlini.Konačno su crnogorski knjaz,vlada i vojna komanda shvatili da je potrebno napraviti ozbiljnije pripreme,te je odmah nakon boja na Novšiću(već sjutradan) „poslat raspis komandantima 14 bataljona,da kroz četiri dana,tj.9.decembra(po novom kalendaru-prim.M.J),po cijenu života svi budu u Podgorici“.Svaki vojnik je trebao znati da „ide na daleki put“,te da je potrebno da se opremi odjećom,obućom i hranom.Iako je bio period zime sa velikim hladnoćama,naređenje je „da vojnik ne smije da zna ni za kakve prepreke,nego da kroz sve teškoće ide naprijed“[2]

Continue reading →

  Piše:Marko Jokić

     O “čuvenom” boju na Novšiću je dosta pisano,kako od strane crnogorskih istoričara,tako i od istoričara druge strane u sukobu.Pripremaujući za štampu knjigu Pavela Apolonoviča Rovinskog,Boj na Novšiću u prevodu profesora Miroljuba Ralevića (2009.godine),autor ovog teksta je osjećao potrebu da nešto više sazna o ovom krvavom boju.Isčitavajući različite izvore domaćih i stranih autora,javila se potreba da lična saznanja podijelim sa čitaocima ovoga portala.Pored ovog boja će se pojaviti i tekst o boju na Murini (mjesec dana nakon boja na Novšiću),gdje će se na osnovu više izvora sagledati i taj sukob.Posebno će biti interesantno pitanje razgraničenja Velike u dijelu graničnih sporenja tadašnjih komisija za razgraničenje  koji će se javiti s one strane Čakora.Prvi put će čitaoci ovog portala imati prilike da pročitaju i zapisnike turskih članova komisija o razgraničenju.Ovi zapisnici se čuvaju u Državnom arhivu Turske i postali su dostupni ovom autoru.Tekstovi će biti objavljeni kada budu kvalitetno obrađeni i spremni za širu čitalačku javnost.

Continue reading →

  Pred početak boja na Novšiću   Piše:Marko Jokić

Od doseljavanja današnjeg stanovništva tzv.Šaljadije i Crnogorije na prostor Velike,prvi organizovaniji  otpori ovog stanovništva  protivu Osmanlija se bilježe od 1854.godine.

Istina,nakon naseljavanja Rugove sjeverno-arbanaškim plemenima krajem XVII vijeka i doseljavanjem Šaljana u Veliku,nastavljeno je sa otimačinama stoke između rugovskih Klimenata i veličkih Šaljana,što je bilo „u skladu sa načinom  njihovog komšijskog odnosa“ u staroj postojbini s one strane Prokletija.O njihovim sukobima i otimanju stoke u sjevernoj Albaniji su pisali Franz Baron Nopča,Mari Edit Durham i drugi istoričari koji su se bavili istraživanjem tog područja.

Continue reading →

 

    Danas su hrvatski mediji javili da je u Zagrebu preminula Milka Babović u 93.godini života.Za one mlađe,kojima ovo ime je manje poznato ili posve nepoznato,evo šta piše u enciklopediji hrvatskog leksikografskog zavoda Miroslav Krleža:Bila je dugogodišnja reprezentativka Jugoslavije u disciplinama sprinta (100m),trkama na 80m  sa preponama i u štafetama,višestruka reprezentativka i rekorderka Jugoslavije,pobjednica na svetskim studentskim prvenstvima svijeta 1953. i 1957.godine u trci na 80m sa preponama.Sportskim novinarstvom se bavi od 1949.godine.Posebno je ostala zapažena u prenosima i komentarima prateći takmičenja velikih svjetskih zvijezda  na ledu.Dodajmo,da je dva puta birana za najboljeg sportistu SFRJ.

Ova ponosita Crnogorka je rođena u Skoplju 27.XI.1928.godine.Njen otac Vidak Babović,rođen je u Đulićima kod Andrijevice.U vrijeme kraljevine SHS Vidak će ka oficir dobiti službovanje u Makedoniji,zatim Bosni i Hercegovini,.. Milki će, još kao djevojčici, otac Vidak,baba i đed trajno urezani u sjećanja običaje i tradiciju svojih predaka,što je ova dična Crnogorka (kako je sebe smatrala)  uvijek rado isticala.Za čitav polimski kraj  ona će ostati pored nespornih velikih sportskih rezultata i profesionalnog rada,svetionik velikog patriotizma i ljubavi prema svom rodnim Đulićima i Crnoj Gori.

    Radi sjećanja na Milku Babović,čitaocima ovog portala prenosimo njen tekst objavljen u TV Novostima,a preuzet iz Crnogorskog glasnika,br.57 iz 2009.godine u Zagrebu. Continue reading →

  Autor: Radojko Đuričanin(*)

Prije neku godinu pojavila se knjiga “Velički velikomučenici”, štampana u Srbiji, čiji je autor Veličanin Stanko Paunović, koji je radio i živi u Srbiji. Knjiga je obimna i bez literalne vrijednosti, ali sadrži dosta podataka potrebnih za pisanje istorije Velike i Veličana. Na početku knjige dat je, pod naslovom “Pohvala Paunovom Peru”, tekst-govor izvjesnog Rada Živkovića, novinara, pisca i kolumniste iz Beograda, rodom iz Šekulara, koji je održan na promociji knjige. Tom prilikom on je, pored drugog govorio i o pokolju u Velici 28. jula 1944. godine. Pažnju mi je odmah skrenula rečnica: “Nema toga u Velici ko je rođen i nema toga ko će se roditi, a da ne sazna makar delić velike tragedije iz jula 1944. godine, događaja, koji je zavio u crno i genetski osakatio na dugi niz godina jedno srpsko pleme i stavio ga na sveukupnu stradalničku listu, listu koja nedvosmisleno pokazuje da je nad Srbima izvršen jedan od najvećih masovnih zločina na tlu Evrope”.

Continue reading →